In den beginne was er niets, behalve een soort van oefenhok een handvol instrumenten en vier jongens. In het jaar onzes heren 2001 ergens in het voorjaar, werd het tijd om de ingeslagen weg uit te bouwen. The IS is ontstaan uit Rattlesnake Suitcase een vijfkoppige band waarmee enkele optredens zijn gegeven en in 1999/2000 de talentenjacht Klinkslag is gewonnen. Helaas vertrok de stergitarist Sybolt de Jong om zijn geluk te beproefen op het conservatorium. Door zijn vertek veranderde de stijl van muziek zo, dat er een nieuwe naam nodig was. The Ideal Sons zagen vanuit de muzikale oersoep het licht en begonnen een eigen stijl te ontwikkelen die harder en gedurfder was. Na nogmaals Klinkslag te hebben gewonnen in 2001, werd het tijd voor avondvullend programma. Hiervoor werd toevlucht gezocht in covers van “betere” bands. De keuze van de covers werd vaak als gedurft omschreven; Moby, Suburbs, Soulwax, maar ook bekendere namen zoals: Golden Earring, ZZ-top en Deep Purple. Na een jaar werd het duidelijk dat al het zuurverdiende geld maar eens moest worden uitgegeven aan een opname. In het najaar van 2001 werden twee nummers opgenomen. De leerzame ervaring en het magere resultaat zorgde er voor dat in 2003 er een album werd opgenomen in het saaie doch pitoreske Metslawier, waar de heren wel mee voor de dag durfden komen. De presentatie van de cd werd dan ook spetterend en erg goed ontvangen door zowel publiek als pers.

De IS maken muziek die kan worden omschreven als afwisselende en energieke rock waarbij de dynamiek en melodie een hoofdrol spelen. De eigen nummers hebben invloeden uit zowel bands uit de jaren 70 zoals; Led Zeppelin en Deep Purple, maar ook moderne bands als Silverchair, Muse en Feeder. De optredens kenmerken zich door de energie die de band uitstraalt. Het plezier valt duidelijk af te lezen van de gezichten. De covers worden dusdanig aangepast, zodat zelfs oude nummers van de Animals of Eric Clapton een rockkarakter krijgen wat zowel het jonge als het oude publiek weet te boeien. Tussen de zweetdruppels door (vooral van de drummer) kan men goed zien dat de nodige podiumervaring is opgedaan. De leden zelf lopen wat betreft muzieksmaak erg uiteen. Volgens gitarist Rein werkt dit alleen in het voordeel van de band. “Natuurlijk wil iedereen het lieftst zijn eigen favo muziek spelen, maar door de stijlen te mixen onstaan erg mooie nummers.” Rein zelf is gek van Bon Jovi, maar schuwd het ruigere werk niet. Paulus, de rust in de branding, kan het eigenlijk niet gek genoeg. Vooral wanneer de band bezig is met eigen nummers. Hij zoekt zijn cd’s meestal in het alternatieve hoekje van de cd-zaak. Toch geeft Paulus wel aan, “Ik erken wel dat de baslijnen van onder andere Toto en Level 42 ook erg leuk leermateriaal is”. De drummer, Eppo, is het hier wel mee eens. “Ik neig wel wat meer naar de hardere en heftigere kant van de muziek, zolang er maar wel een melodie is te herkennen.” Wij vinden het belangrijk dat we onze eigen nummers zelf geweldig moeten vinden. We werken er meestal veel te lang aan, maar daardoor sta je op het podium wel uit je dak te gaan. Dat is wat het publiek ziet. De invloed van het bezoeken van concerten en festivals zoals Lowlands is duidelijk te merken. Dit is ook het geval bij zanger en gitarist Gerard. Zijn verleden van rustige popmuziek is duidelijk vervangen door stevige rock. Het bezoeken van vele concerten ligt ook hier ten grondslag. “Door goed te kijken en te luisteren naar andere bands leer je meer dan je denkt” aldus Gerard. Al met al een viertal dat hevige diskussies heeft tijdens het schrijven en coveren van nummers. De Sons geven aan dat er de hele week wordt uitgekeken naar de vaste oefenavond op vrijdag, dan barsten er in het rustige Workum de nodige decibellen los. Meestal is het te vroeg tien uur, het tijdstip dat er moet worden opgehouden en de gitaren en drumkit worden verruild voor een uitstekend pilsje! Het is duidelijk deze vier vrienden genieten van Rock en Loll!